امید برومندی / مجله اینترنتی اسرارنامه

شیوع کرونا حدود یک سالی می شود که حال همه دنیا را خراب کرده است. این ویروس منحوس علاوه بر اینکه حسرت یک نفس راحت بدون ماسک را بر دلهای همه مردم دنیا گذاشته، مرتباً ما را با خبر فوت های ناباورانه ای مواجه می کند که هر یک غمی سنگین را بر قلبمان روانه می کند. یکی از جدیدترین این خبرهای ناگوار مربوط به فوت شاعر پیشکسوت و خوش طبع سبزواری، مرحوم استاد علی اصغر اقتداری است.

هنگامی که ناگهان از چند ساعت قبل عکس های استاد اقتداری در فضای مجازی و خصوصا در بین گروه های مرتبط با اصحاب فرهنگ و هنر سبزوار دست به دست شد، ابتدا گمان کردم ایشان شعر تازه ای سروده اند که احتمالا درباره موضوع روز جهان یعنی بیماری کروناست و همین موضوع باعث استقبال گسترده تری از ان شده است. اما خیلی زود فهمیدم اینبار قرار است به جای شعر تازه، خبر فوت این استاد گرانقدر را بخوانم. بله با کمال تأسف، کرونا شعر زندگی یکی از بهترین شعرای سبزوار را ختم به مرگ کرد.

شاعری با طبعی بسیار روان و لطیف و بسیار متواضع و مردمی. از آن دسته افرادی که خبر فوتشان را سخت می توان باور کرد.

در میان همه یادهای خوشی که از آن مرحوم در خاطر همه ما هست، اینجانب خاطره ای مخصوص را از لطف و بزرگواری استاد اقتداری در یاد دارم. چند سال قبل به پیشنهاد یکی از دوستان شاعر تصمیم گرفتیم برای بیست و هفت شهریور روز شعر فارسی، محفل دورهمی کوچکی در دفتر اسرارنامه با حضور شماری از شعرای سبزوار برگزار کنیم. بنا به دلایلی در برگزاری ان برنامه دست تنها مانده بودم و استرس زیادی پیدا کردم که مبادا برنامه خوب از آب در نیاید یا استادان پیشکسوت و شعرای برجسته شهرستان دعوت من جوان کم تجربه را برای شرکت در این دورهمی نپذیرند! با پیشنهاد همان دوست شاعرم (خانم سمیه اکبری) ابتدا با استاد اقتداری تماس گرفتم و از ایشان دعوت کردم و نگرانیم را در میان گذاشتم. استاد اقتداری با مهربانی و تواضعی خاص نه تنها خود بلافاصله این دعوت را پذیرفت بلکه گفت اساتید دیگر هم می آیند. شما دعوتشان کنید من هم سفارش می کنم که بیایند.

سرانجام در روز برگزاری دورهمی شاعرانه اسرارنامه خود استاد اقتداری از اولین کسانی بود که آمد و حضورش باعث قوت قلب شد. همانجا با چند تماس تلفنی به چند نفر دیگر از شعرایی که هنوز نیامده بودند، مراسم آن روز را یادآوری کرد و خلاصه در ادامه با حضور استاد حسین شنوایی و شعرای گرانقدر دیگری نظیر آقایان جواد جعفری نسب، مرتضی دولت آبادی، خیرآبادی و خانم ها سمیه اکبری، معصومه عباسی، لیلاسادات کاظمی، فرحناز جلیلی، سمیه قربانی و ... محفل پر رونق و گرمی برگزار شد آنقدر که نگران بودم اگر افراد بیشتری بیایند در دفتر اسرارنامه صندلی کافی برای نشستن همه عزیزان نداشته باشیم. خود استاد اقتداری چند غزل زیبا خواند و آن همراهی و حضور گرم و متواضعانه ایشان در صدر خاطره های خوبی است که علاوه بر شعرهایشان همیشه در یادم مانده و خواهد ماند.

گزارشی از نشست صمیمانه شاعران سبزوار به مناسبت روز شعر و ادب فارسی به میزبانی مجله اینترنتی اسرارنامه (کلیک کنید)

گزارش تصویری محفل صمیمی شاعران سبزوار به مناسبت 27 شهریور روز شعر و ادب فارسی(کلیک کنید)

اکنون خبر فوت این شاعر خوش قریحه و پیشکسوت دیار سربداران نه تنها موجب اندوه اهالی فرهنگ و هنر سبزوار شده است، بلکه وظیفه ای سنگین را به همه ما خصوصا به مسوولان فرهنگی غرب خراسان یادآوری می کند و آن چیزی نیست جز اینکه بیش از پیش باید قدر بزرگان و فرهیختگان جامعه خود را بدانیم، چرا که گاهی خیلی زود و ناباورانه دیر می شود.

پیشنهاد می شود، حالا که به خاطر شرایط کرونا امکان برگزاری مراسم حضوری وجود ندارد، حداقل در فضای مجازی برنامه ای برای بزرگداشت مرحوم استاد اقتداری منعقد گردد و مسوولان و نهادهای فرهنگی شهرستان نظیر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، شورا و شهرداری و ...نیز به شکلی مناسب سهم خود را در بزرگداشت یاد و خاطره آن مرحوم و نیز گرامیداشت سایر شعرا و هنرمندان عزیزی که هنوز در قید حیاتند، ایفا نمایند. به هرحال کرونا نباید باعث غفلت ها و فراموشی هایی بشود که شاید بعدها فرصت جبرانش را نداشته باشیم.

لازم به یادآوری است، بسیاری از استادان پیشکسوت شعر سبزوار از جمله استاد اقتداری در سالهای اخیر از تعطیل شدن انجمن شعر فروردین که سابقه ای 30 ساله در سبزوار داشت و هر بعد از ظهر شنبه شعردوستان دیار سربداران را در محفلی ادیبانه گرد هم می آورد، غمگین بوده و هستند. انجمن شعر فروردین سه دهه قبل به همت و ابتکار استاد پیشکسوت حسین شنوایی در سبزوار راه اندازی شد اما در چند سال اخیر در کم توجهی ها و بی حمایتی های مسوولان، یارای ادامه را نیافت و چراغش خاموش شد. هر چند اکنون انجمن ها و محافل خوب دیگری در سبزوار هستند، اما انجمن فروردین به عنوان قدیمی ترین محفل شعرخوانی و نقد غرب خراسان، مانند یک میراث معنوی و هنری لطف خاص خود را داشت.

ای کاش درگذشت ناباورانه استاد اقتداری، حداقل تلنگری باشد بر اینکه قدر سایر استادان را بیشتر بدانیم و سعی جدی در حفظ و احیاء دستاوردها و میراث ارزشمند معنوی و فرهنگی آنان داشته باشیم.