امید برومندی / مجله اینترنتی اسرارنامه 

باز هم باران آمد و آب همه شهر را گرفت. این دومین سال پیاپی است که با این حجم بالای بارندگی ها در سبزوار مواجهیم، اما حتی سالهای قبل هم که با خشکسالی دست و پنجه نرم می کردیم، باز به وقت نزول همان مقدار بارندگی های اندک هم، خصوصا در فصل بهار شاهد آبگرفتگی معابر عمومی و منازل شهروندان بودیم. اما آیا در آمادگی شهرداری سبزوار و سایر دستگاه های خدمت رسان نسبت به گذشته تغییری ایجاد شده است؟ آیا از بارندگی های شدید سال گذشته و آن حجم بالا از آبگرفتگی محلات و منازل شهروندان که پیش آمد تا امسال، هیچ اولویتی برای اقدامات عملی مسئولان خصوصا در شهرداری و شورا مد نظر قرار گرفت؟

منظور از اولویت، طرح موضوع و برگزاری جلسات و بیان مشکل نیست. این کارها را که همیشه انجام داده اند. طوری که انگار عملکرد بسیاری از مسئولان به گزارشگری مشکلات تبدیل شده نه به تلاش عملی برای حل آنها. مثلا سالهاست که مسئولان محترم در مصاحبه ها خبر می دهند محله کوی گلستان بافت فرسوده و کانون خطر است، جلسه هم می گذارند و تفاهم نامه های بازآفرینی آن را هم امضا می کنند، ولی عملا هیچ کاری برایش نمی کنند، مسئولان خبر می دهند قنات های زیر شهر سبزوار خطرناک است و هر لحظه احتمال فرو رفتن بعضی نقاط شهر سبزوار هست، اما باز کاری نمی کنند، مسئولان خبر می دهند برخی آثار فرهنگی در معرض تخریب و نابودی است، اما باز کاری نمی کنند، مسئولان خبر می دهند مناطقی مثل توحید شهر و سجادشهر به عنوان مناطق ویژه گردشگری در سبزوار مصوب شده و مورد حمایت های لازم قرار می گیرند، اما در عمل پیش پای آغاز ساخت و سازها و رونق سجادشهر سنگ انداخته می شود، مسئولان خبر می دهند بعضی نقاط شهر مثل محله بهاران و خیابان نهضت و بیشتر مناطق غرب شهر در خطر آبگرفتگی و سیلابی شدن در مواقع بارندگی های شدیدند، اما باز هیچ کاری نمی کنند.

گویا برخی از مسئولان محترم همزمان با اینکه در شغل اصلی خود هیچ موفقیتی به دست نیاورده اند، به شغل گویندگی خبر هم نائل شده اند! حال آنکه این کار را خبرنگاران و اصحاب رسانه انجام می دهند. چه خوب است مسئولان بیایند و از آنچه در عمل انجام داده اند بگویند. گزارش جلسات بی نتیجه هم به درد کسی نمی خورد. این همه جلسه پشت جلسه و امضای توافق نامه پشت توافق نامه های قبلی. این ها تا به حال دردی از هیچ شهروندی در مناطق محروم حاشیه شهر دوا نکرده است. آن ها که مدت هاست هنگام هر باران بهاری به جای زمزمه شعر نوستالوژیک «باز باران با ترانه« ، مجبورند مرثیه «باز باران با آب گرفتگی» را سر بدهند.

در چند روز گذشته هنگام بارش های سنگین و با طراوت بهاری، هر بار از پشت پنجره منزل و یا در پناه چتری در خیابان های امن تر، محو طراوت و زیبایی نزول این همه نعمت الهی می شدم ، تصور اینکه در همین لحظه شاید تعداد زیادی از همشهریانم در نقاط مختلف همین شهر هستند که به جای لذت بردن، نگاهشان به جمع شدن آب د

ر سطح کوچه و خیابان و احتمال آبگرفتگی منازلشان و هزارجور آسیب و خسارت احتمالی به زندگی شان است، لذتم به افسوسی تلخ منجر می شد. این روزها در شهر ما هنگام بارش باران نمی توان ترانه نوستالوژیک باز باران با ترانه را خواند.

یادم از همه گزارش ها و مطالبی می آمد که در همه این سالها توسط خبرنگاران سبزوار درباره مشکلات شهری خصوصا احتمال آبگرفتگی خیابان ها و محلات کار شده و کسی جدی نگرفته است. بعد از آن هم، تمام جلسات، مصوبات و همه صحنه های اختلاف نظرات، هیاهوها، دعواها، قهرها و همه تنش های چند سال اخیر بین شهرداری و شورای شهر در ذهنم مرور می شد. راستی آیا آن ها کار درست را در زمان درست انجام می دهند؟ یا فقط مشغول وقت کشی هستند؟

شهردار محترم سبزار در این حدود 4 سال گذشته که یکی از دوره های طولانی تصدی یک فرد بر کرسی ریاست شهرداری سبزوار محسب می شود، چه قدر توانسته اصلی ترین و بنیادی ترین نیازهای شهروندان را شناسایی کرده و در رفع آن ها بکوشد؟

شورای شهر به عنوان نهاد بالادستی شهرداری چه قدر در نظارت خود بر عملکرد شهرداری در مسائل مختلف موفق بوده و آیا توانسته شهردار منتخب خود را پاسخگو و مکلف نگاه دارد، یا خود بله قربانگوی شهردار شده و تحت نفوذ و کنترل او درآمده است؟

شهروندان سبزواری واقعا چیز زیادی نمی خواهند. اما آیا مسئولان اصلی ترین اولویت های کاری خود را می شناسند و به آن ها عمل می کنند؟