دکتر محمدعلی لطفی مقدم پدر تئاتر خراسان و فرزند شایسته سبزوار
دکتر محمد علی لطفی مقدم در سال١٣١۵ در شهر سبزوار دیده به جهان گشود و دوران تحصیلات ابتدایی و سیکل را در همین شهر سپری کرد؛ سپس برای ادامه تحصیل به مشهد رفت و دوره دبیرستان را در این شهر و دوره دانشگاه را در دانشکده هنرهای دراماتیک تهران به‌اتمام رساند. وی کار هنری‌اش را از سال١٣٣٣، با ایفای نقش یک محصل در نمایش(مکافات) در شهر سبزوار آغاز کرد، سپس فعالیتش را با گروه نمایشی دانشجویان دانشکده هنرهای دراماتیک تهران و همچنین گروه تئاتر مرکز آموزش تئاتر مشهد و گرگان ادامه داد.
سال١٣۴٨ محمدعلی لطفی‌مقدم به مشهد رفت و با هدف آشنایی هنرجویان با مهارت‌های علمی و عملی تئاتر، به تشکیل مرکز آموزش تئاتر اقدام کرد. بی‌شک دوران طلایی تئاتر خراسان زاییده جریانی است که این مرکز با آموزش هنرجویان علاقه‌مند، سامان‌دهی گروه‌های تئاتر و حمایت از تولیدات به‌وجود آورد و بی‌تردید تئاتر مشهد تا ابد مدیون دکتر محمدعلی لطفی‌مقدم و مرهون تلاش‌های بی‌شائبه او خواهد بود.
او در سال١٣۵۵ به دانشکده اوت‌زتودHAVIE S. ETVDES مراجعه و طی جلسات متعدد و دفاع از سوابق تحصیلی و تجربی خود، موفق شد که تحقیقی را زیرنظر پروفسور«مک فرو» و به‌منظور دریافت مدرک دکترایش به‌انجام رساند؛ اما به‌دلیل شروع انقلاب اسلامی، دفاع از رساله دکترایش به تعویق افتاد.
وی سرانجام طی مکاتبات زیادی که با این دانشکده انجام داد، موفق شد در اردیبهشت سال٧٩، رساله دکترایش را به تایید پروفسور «مک فرو»و پروفسور «ماسون» و پروفسور «کامیابی مسک» برساند.
او در بیش از چهار دهه فعالیت گسترده تئاتری‌اش، مسئولیت‌های بسیاری را برعهده داشته‌است که از‌آن‌جمله می‌توان به تاسیس مرکز آموزش تئاتر خراسان، تدریس تئاتر در دانشگاه فردوسی مشهد، ریاست در اداره فرهنگ و هنر گرگان و رشت، معاونت و سرپرست اداره کل فرهنگ و آموزش عالی، سرپرستی نمایش در جشنواره طوس، داوری در جشنواره‌های مختلف و عضو شورای بازبینی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی‌خراسان، اشاره کرد.
استادبودن در هنر، تنها به ریش‌سفیدکردن در آن هنر نیست. کسی حکم استادی در هنری را به‌دست می‌آورد که منشأ خدماتی شده و تحولی در آن هنر ایجاد کرده باشد. در تاریخ هنر هر دیار، کسانی هستند که هماره نامشان با احترام آمده و حکم استادی دارند و در تئاتر مشهد اگر به‌دنبال چنین‌فردی باشیم، بی‌شک او کسی جز دکتر محمدعلی لطفی‌مقدم نیست.
باز هم تاکید می‌کنم وقتی تاریخ تئاتر مشهد را ورق می‌زنیم، اوج شکوفایی این هنر و دوره طلایی تئاتر مشهد را در دورانی می‌توانیم جستجو کنیم که سرپرستی این هنر برعهده دکتر لطفی بوده است. ایشان با راه‌اندازی مرکز آموزش تئاتر مشهد در سال١٣۴٨، نه‌تنها آموزش را در تئاتر پایه‌ریزی کرد، بلکه باعث انسجام گروه‌های پراکنده تئاتری آن‌زمان شد.
دکتر لطفی فردی است که اکثر هنرمندان تئاتر مشهد به شاگردی او افتخار می‌کنند و از او به‌عنوان پدر تئاتر مشهد نام می‌برند. اخلاق پسندیده این مرد و دلبستگی همیشگی‌اش به تئاتر از وی چنان‌چهره‌ای دوست‌داشتنی ساخته است که همه هنرمندان، چه قدیمی و چه جوان به شخصیت او احترام ویژه‌ای می‌گذارند.
دکتر لطفی سال‌هاست از گردونه اجرایی تئاتر دور شده است؛ ولی همچنان دلش برای این هنر می‌تپد و دلسوزی‌هایش برای اعتلای هنر تئاتر شهر مشهد تمامی ندارد. در هر جلسه‌ای که باشد، امکان ندارد که سکوت کند و حرف دلش را درباره مظلومیت تئاتر نزند، پیشنهادهای سازنده او همیشه کارگشای تئاتر مشهد بوده است. مسلما هیچ‌گاه تئاتر خراسان فردی شبیه او را دیگر به خود نخواهد دید؛ مردی که پدرانه سایه‌اش را بر سر صحنه گذاشت.
حمیدرضا سهیلی
نظرت را بنویس
