آشنایی با محمود برآبادی نویسنده برجسته سبزواری


سبزوار شهر فرهنگ و ادبیات پارسی است. شهری که اگر ادیبان برجسته و آثار فاخر ادبی آن را ، حذف کنیم ، نیمی از هویت تاریخی و شهرت و اصالت ملی و جهانیش را از دست می دهد.
ادیبان بزرگی که از این آب و خاک زرخیز برخاسته اند از  خواجه ابوالفضل بیهقی  تا کاشفی و شریعتی و محمود دولت آبادی و ... هریک افتخاراتی  کم نظیرند که کمتر شهری درگستره زبان و ادبیات فارسی را می توان یافت که از این تعداد بالای نویسندگان حاذقی برخوردار باشد که گویی نثر زیبای فارسی صحنه یکتای هنرمندی آن هاست.
بی شک به واسطه  وجود چنین آثار ادبی فاخر و نویسندگان بزرگی در این خطه است ، که شهر سبزوار به نیکی به عنوان پایتخت نثر ایران شهرت یافته است.
یکی از ادیبان برجسته سبزواری که مانند بسیاری  دیگر از مفاخر  دیار سربداران متأسفانه در میان عموم همشهریانش چندان شناخته شده نیست ، اما در سطح کشور شهرت ومحبوبیت بالایی ، استاد محمود برآبادی است.
وی که اصالتا متعلق به روستای برآباد از توابع بخش روداب سبزوار است ، از نویسندگان نام آشنا وموفق عرصه کتاب  کودک در ایران محسوب می شود
اسرارنامه در ادامه به نقل از وبسایت آفتاب به انتشار مطلبی درباره این نویسنده بزرگ سبزواری در دوران معاصر می پردازد:

همچنین هم اکنون جا دارداز آقای حسین خسروجردی یکی دیگر از همشهریان فرهیخته و نویسنده سبزواریمان ، که پیشنهاد تهیه این مطلب را به اسرارنامه دادند ، سپاسگزاری کنیم.

محمود برآبادی در شهریور ۱۳۳۱ در شهر سبزوار به دنیا آمد. در دوران مدرسه، خانواده اش یک بار به روستا و دوبار به سبزوار کوچ می کنند و در بازگشت به شهر خانواده اش در دروازه عراق در غرب سبزوار ساکن می شوند و برآبادی کوچک در مغازه بقالی و عطاری پدر مشغول به کار می شود.


 
محمودبرآبادی نویسنده ادبیات کودک

 متولد:

 ۱۳۳۱

 لیسانس جغرافیا از دانشگاه تربیت معلم، خرداد ۱۳۵۷

 فوق لیسانس برنامه ریزی شهری و منطقه ای از دانشگاه ملی (شهید بهشتی)، بهمن ۱۳۶۴

 انتشار نزدیک به ۵۰ اثر در حوزه ادبیات کودک

 عضو هیأت مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان

 رئیس و نایب رئیس انجمن در یک دوره

 داور کتاب سال کودک و نوجوان در دو دوره.

 برخی از آثار او عبارتند از:

 حماسه کوچی، سیل، هزارپا، داستان گل سرخ، آغاز، آن کس که حقیقت را می داند، بهاری دیگر، آتش زیر خاکستر، بالایی ها و پایینی ها، دنیای کوچک جوجه تنبل، مشهدی حسن آسیابان ما است، یادهای کودکی، تصویرها چگونه جان گرفتند، سه قصه، دو قصه، جوجه تنبل، توپ احمد، لباس ورزشی رضا، اشتباه منیژه، امتحان بنفشه، مینا و عروسکش، آبنبات چوبی، فرفره کاغذی، کاسه چینی مادربزرگ، کیف احمد، شوخی، دوچرخه سواری در خیابان، بازی خطرناک، داستان تاریخی، پدر بزرگ ستاره، آبگیر و مرغابی ها، بچه ها در خیابان، بچه ها مواظب باشید، میکروسکوپ، بچه ها در ترافیک، پروانه های سپید، علاءالدین و چراغ جادو (بازنویسی)، قائم مقام فراهانی (زندگینامه)، ابن سینا (زندگینامه)، لبخند با بزرگان، کارمند نمونه، عبدالرحمن جامی (زندگینامه)، حکایت های شیرین از گنجینه ادب پارسی، آبچلیک پاکوتاه، عین القضات همدانی(زندگینامه)، امیراسماعیل سامانی، ابوریحان بیرونی، افسانه های مردم ایران، سرداران نامی ایران (۵ جلد)، لبخند با بزرگان (جلد ۲)، سامسون (بازنویسی از تاریخ طبری، روزهای آبی، الفبای شهر (مجموعه مقالات) و ...

محمود برآبادی نویسنده نام آشنای ادبیات کودکان و نوجوانان و از زمره پیشگامان این حوزه ادبی است. نیابت ریاست انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و دو دوره داوری کتاب سال کودکان و نوجوانان و همچنین برگزاری جلسات نقد و بررسی داستان، حضور او را در این عرصه پررنگ تر نیز کرده و به حوزه های اجرایی و سیاست گذاری ادبیات کودک کشانده است. در کنار اینها، برآبادی داستان نویسی برای بزرگسالان را هم دنبال می کند و بازگردانی و بازآفرینی داستان های تاریخی برای بچه ها را نیز در کارنامه اش ثبت کرده است. محمود برآبادی در شهریور ۱۳۳۱ در شهر سبزوار به دنیا آمد. در دوران مدرسه، خانواده اش یک بار به روستا و دوبار به سبزوار کوچ می کنند و در بازگشت به شهر خانواده اش در دروازه عراق در غرب سبزوار ساکن می شوند و برآبادی کوچک در مغازه بقالی و عطاری پدر مشغول به کار می شود. در همین دوران است که نخستین سوژه داستانی اش شکل می گیرد. در اوقاتی که پدر در مغازه نبود، بچه ای یوسف نام به مغازه می آمد که بعدها پدر موقع دزدی مچ او را می گیرد و ...

«داستان «عبرت» را در سال های اول مدرسه با همین دستمایه برای روزنامه دیواری نوشتم که مورد استقبال بچه ها قرار گرفت فقیهی، معلم انشای ما این داستان را خواند و از من خواست کار نویسندگی ام را ادامه بدهم.» ادامه کار نویسندگی برای او همراه بوده است با تنظیم روزنامه های دیواری برای سایر مدارس و گنجاندن داستان های تازه نوشته شده اش در همین روزنامه های دیواری. با شروع کلاس ششم و کوچ خانواده از دروازه عراق به دروازه نیشابور سبزوار و راهی شدن او به دبیرستان دکتر غنی، برآبادی دوازده ساله خبرنگاری برای مجله اطلاعات دختران و پسران را تجربه می کند. «با این حرفه، پای من به محافل و مجامع شهر برای کسب خبر باز شد، اما به دلیل نداشتن کارت خبرنگاری نتوانستم در مراسمی که در تالار فرهنگ سبزوار برگزار بود، شرکت کنم. فردای آن روز تقاضای کارت خبرنگاری کردم، اما به من گفتند تو خبرنگار خوبی نمی شوی، چون باید می توانستی با ابتکار خودت هر طور که شده بود، وارد مراسم می شدی» . در همین روزها، خواندن ماهنامه ای به نام «پیک سبزوار» که برادرش از نویسندگان آن بود، او را با شاعرانی چون حمید سبزواری آشنا کرد. او همچنان با کرایه کتاب از کتابفروشی مطالعه داستان را ادامه می دهد و با ادبیات داستانی معاصر ایران بیش از پیش آشنا می شود. برآبادی همه این ها را در کنار یک عامل دیگر در شکوفایی استعدادش و جهت گیری علاقه ادبی اش به سمت داستان نویسی دخیل می داند. در شب های پرستاره و بلند سبزوار و نبود رسانه هایی مانند رادیو و تلویزیون:«چیزی که رونق داشت تعریف کردن قصه و به گویش روستایی اوسنه یا همان افسانه بود. پدرم یکی از همین اوسنه خوان ها بود که در شب نشینی ها، جمعیت حاضر را با نقل گرم و بیان شیوای خود مسحور می کرد. من با این که تا غروب با بچه ها در کوچه های شهر بازی و تقلا می کردم، در ذائقه کودکی ام شنیدن قصه های پدر را شیرین تر از خواب می دانستم. به همین خاطر پابه پای پدر در این نشست ها حضور داشتم.»

روزگار جوانی برای برآبادی با مهاجرت به تهران آغاز می شود، جایی که اتفاقاتش برای داستان شدن بسیار مناسب بود: «در تهران، به اتفاق برادرم و یک دوست ساکن کوچه حاج نایب در شمس العماره تهران بودیم در همسایگی ما یک مسافرخانه بود که هیچ وقت خدا، خالی از اتفاق نبود. رفت و آمد، هیاهو، دعوا و کتک کاری همیشگی بود. صاحب این مسافرخانه زن عربی به نام خیریه خانم بود که معمولاً در این اتفاق ها نقش مهمی را ایفا کرد و دست کمی از یک مرد نداشت.» از طرفی، او به خاطر کار در چاپخانه شمس به عنوان کارگر حروفچین، ناچار به خواندن داستان های زیادی در زمان کار بود. کار در چاپخانه و درس خواندن شبانه و متفرقه او را به سال های دانشجویی رساند: «در سال ۱۳۵۰ در رشته جغرافیای انسانی وارد دانشگاه شدم و از آنجا فعالیت های دانشجویی و ادبی و سیاسی ام را شروع کردم. در آنجا نشریه ای به نام پگاه را همراه با تعدادی از دانشجویان منتشر می کردیم.»

اما کار این نشریه ناتمام می ماند و برآبادی ۵ اسفند ۱۳۵۳ در تظاهرات دانشجویی دستگیر می شود و بعد از دو ماه، از کمیته مشترک ضدخرابکاری به زندان قصر منتقل و در آنجا به ۱۵ ماه زندان محکوم می شود، اما پس از گذراندن دوران محکومیت هم آزاد نمی شود! «به دلیل شرایط خاص آن زمان و اوج فعالیت های انقلابی علیه رژیم شاه، زندانی ها را حتی بعد از پایان محکومیت آزاد نمی کردند، مرا هم به زندان اوین منتقل کردند.»

در همان روزهای زندان، بیرون از آن جا نخستین کتابش به نام «حماسه کوچی» که داستانی برای کودکان بود ، منتشر می شود و تا آزادی او، به دلیل استقبال زیاد هشت بار تجدید چاپ می شود.

روزهای زندان همراه با برگزاری مخفیانه جلسات ادبی ادامه داشت تا این که در اردیبهشت سال ۵۶ از زندان آزاد می شود: «در همین سال، فارغ التحصیل شدم و در سال ۵۷ در رشته فوق لیسانس برنامه ریزی شهری و منطقه ای وارد دانشگاه شهید بهشتی (ملی) شدم که به علت انقلاب فرهنگی تحصیلم در این رشته تا سال ۶۴ طول کشید.» برآبادی از آن زمان تاکنون در حوزه های مختلف ادبیات، به ویژه داستان برای کودکان و نوجوانان مشغول فعالیت بوده است، فعالیتی که حاصل آن انتشار نزدیک به ۶۰ کتاب در این زمینه بوده است، کتاب هایی که حدود ۱۵ جلد از آنها با نام ب. بیدار و م. پور حبیب منتشر شده است. کتاب سیل او در سال ۱۳۵۶ به عنوان کتاب برگزیده نوجوانان انتخاب و در همین سال ها داستان هایش در مجله All childrenدر کالیفرنیا منتشر می شود. وی از همین جایگاه نگاه جدی به ادبیات کودک دارد: «در روزگاری نه چندان دور نه به کودکان این قدر بها می دادند و نه کتاب ها و خواندنی های کودکان آن قدر بود که بتوان از آن به عنوان ژانر ادبی نام برد، اما اینک ما در جامعه ای زندگی می کنیم که بخش اعظم آن را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند و به دلیل تغییر شرایط اجتماعی و فرهنگی که بخشی از آن ملهم از شرایط جهانی و برخی ناشی از گسترش فناوری های نوین ارتباطی است، توجه به کودک بیش از پیش در کانون توجه خانواده قرار گرفته است. تیراژ کتاب های کودکان و نوجوانان به مراتب از کتاب های بزرگسال افزون تر است، نویسندگان و شاعران خاص کودک و نوجوان بسیاری داریم و رمان هایی که از سوی نویسندگان ایرانی برای این گروه سنی نوشته می شود آنقدر است که در جشنواره های انتخاب کتاب جایگاه ویژه و خاصی به آن اختصاص یابد.» در این سال ها، برآبادی با عضویت در هیأت مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان نقش اجرایی در پیشبرد شرایط ایده آل برای ادبیات کودک نیز داشته است.

منبع: شبکه اینترنتی آفتاب

 

کوچه پس کوچه پیوندها

کلیک کنید:

آشنایی با مرحوم دکتر ابراهیم شکورزاده پژوهشگر برجسته فرهنگ بومی خراسان

نظرت را بنویس
comments
پربازدیدترین محبوب‌ترین‌ها پرونده ویژه نظرات شما