اینجِ سِبزُوارِس...
شعر «اینجِ سبزوارس» از شادروان حاج محمد تقی مجمع الصنایع است كه یكی از شاعران معروف معاصر سبزواری است. وی متولد 1302 در یكی از خانواده‌های اصیل و بافرهنگ سبزواری بود، شاعری آزاده و مردمی كه عمری را به مبارزه و روشنگری جوانان گذرانید. هر جا كه او بود به مركزی برای تجمع روشنفكران و دانشمندان تبدیل می‌شد و به علت طبع شوخی كه داشت همیشه و در هر مجلسی چون شمعی فروزان بود كه دیگران برگرد او جمع شده بودند. بیشتر اشعار او محلی سبزواری بوده كه تعداد آنها بیش از یكصد و چهل اثر بوده است. اما در اواخر رژیم گذشته مجبور به از بین بردن آنها شده است و هم اكنون بیش از چند شعر اندك از وی باقی نمانده است.
عمو جان كُج مری وِر كله پایی
بیا ور اینجِ، اینجِ سبزوارس
د بُخچی ما قدم باگذر رِفق جان
كه شرواو مُستَوُ و، بلغور دِ بارس .......
عمو جان كُج مری وِر كله پایی
بیا ور اینجِ، اینجِ سبزوارس
د بُخچی ما قدم باگذر رِفق جان
كه شرواو مُستَوُ و، بلغور دِ بارس
شٍلی، آوجیج، قوریت‌جوش هر چه خواستی
برات حاضر منم، وقت ناهارس
اگر میلت كیشی چَند شَو دِخاو را
خَنی خادتِ، بفرما چای تیارِس
خَنِی ما سبزواریها؟چِه خُوبس
بیری مهمو، خصوصاً لاله زارِس
بیا تا یُك كم خادهم بِگٍردم
ببینِم كی خَرِ، كی خٍر سوارِس
بِفٍهمم، ای كُلو شهرِ مقدس
چه جورِس كه مٍگٍن او كٍج مدارِس
دِ نِزدیكٍ كویر و هُمسُیُی كال
سُرِش اِز سُنگ و پاشُم پر زِخارس
عُوُض بلبل دری شاخِ دِرِختا
چغُوك جیك جیك مٍنَه، فَصلِ بُهارس
زَنِ خُوب و نجیبم واز دِ اینجِس
كٍه مٍقبیل و قٍشَنگ و خانه دارس
بیری شیهو بِچُش هٍر دَم می‌میر
اِگر هیچِش نَتی واز سازگارس
اِگر دِقّت كنی یُك سٍبزواری
دِ قُنداقُم بشه واز هوشیارس
دِلش با علم و دانش‌پخته رفته
بزرگش، اِز بزرگای روزگارس
هٍموچیز كه مونده اِز قٍدیما
منارِ كُهنه مونده از پامنارس
ولی اِز وقت كه لَت مخرُ هر دم
دِ دلها جا دَرَ، حال خوب بكارس
نوشتم مُدح و ذَم شهر خادمِ
كٍه اِز شعرای قُرص و شاهكارِس
یکه تا حال چنی شعرر نگفته
به جز "مجمع" که خیله ریشه دارس
نظرت را بنویس
