سید حمید علوی تبار از هنرمندان موسیقی سبزوار و نوازنده برجسته نی
سید حمید علوی تبار در اواسط اولین ماه تابستان سال 1360 در شهرستان سبزوار به دنیا آمد و از همان دوران کودکی به موسیقی و نواهای زیبای ایرانی علاقه ای وافر داشت .
در دوران نوجوانی این شیفته گی بیشتر شده بود به طوری که وقتی به همراه خانواده به روستا می امد و در شبیه خوانی های روستا شرکت میکرد همیشه اوقات اجرای مراسم همه حواسش به گروهی بود که موزیک مینواختند و بیشتر از همه از شیپور شبیه خوانی لذت میبرد.
شاید این اولین ارتباط او با سازهای بادی بود، به طوری که بعد از اتمام مراسم به هرگونه که میسر میشد خودش را به آن ساز میرسانید و مدتی در او میدمید تا اینکه صدای آن را درآورد .
در اواخر دوران دبستان بود که شیفته ساز ویولون شد و همین شیفتگی در او همیشه موج میزد تا اینکه به دوره راهنمایی رسید و با توجه به اینکه به کارهای هنری بسیار علاقه داشت در یک عکاسی مشغول به کار شد و از حاصل درآمدش برای خودش یک ویولون خرید ولی با توجه به جو بسیار ناخوشآیندی که در زمینه موسیقی در آن دوران حاکم بود نتوانست کسی را برای تعلیم بیابد و به ناچار ساز خود را فروخت.
صدای استاد شجریان او را شیفته تر از همیشه نسبت به موسیقی ایرانی می نمود به طوری که تا نواری از استاد منتشر میشد آن را تهیه نموده و بارها گوش می کرد، چنان که همیشه آن اشعار و نغمه ها را با خود تکرار میکرد.
پس از مدتی که تازه به دبیرستان راه یافته بود صدای جادویی نی استاد کسایی بزرگ را شنید و شیفته صدای این ساز شد . به همین سبب در اولین فرصت یک ساز تهیه نمود و باز هم همان مشکلات همیشگی . ولی از آنجایی که این بار تصمیم گرفته بود مانند ویولون ناکام نشود خودش به هر گونه که بود از طریق راهنمایی های سایر نوازندگان شهر از قبیل مرحوم استاد دکتر آیتی و استاد عقاب صدای ساز را از نای خشک هفت بند بیرون کشید و مدتی را بدون استاد به فراگیری این ساز ادامه داد .
تا اینکه از گوشه و کنار نام دانشجویی را شنید که از شاگردان استاد کیانی نژاد در تهران به نام آقا ی قاسم عباسی در دانشگاه آزاد سبزوار مشغول به تحصیل میباشد.لیک ایشان را پیدا نمود و با توجه به انکارهای مکرر ایشان بالاخره موفق به کسب رضایت در زمینه آموزش از طریق ایشان گردید.
توانایی بسیار بالای استاد عباسی بر آن شد که در زمینه فراگیری این ساز پیشرفت بسیاری بکند و در به مدت 4 سال توانست از محضر این استاد کسب فیض نماید.
در طول این مدت که در خدمت این استاد عزیز بود توانست 2 بار به محضر استاد حسن کسایی در اصفهان رفته و به آرزوی بزرگ خود و دیدار خورشید موسیقی ایران نائل گردد و در این دو ملاقات فیوضات بسیاری از آن استاد درک نمود.
سخنان و نصایح آن بزرگوار او را بر آن داشت تا در آشنایی با این ساز و فراگیری آن جدیت بیشتری به کار ببرد . به طوری که پس از تاسیس کانون موسیقی دانشگاه حکیم سبزواری (تربیت معلم سابق) در آنجا مشغول به فعالیت گردید و به مدت چند سال با آن دانشگاه همکاری نمود همزمان با همکاری با دانشگاه تربیت معلم، موسسه هنری هویت را با همکاری هنرمندان آن زمان آقایان محسن توکل، بهزاد شهربویه، کاظم ملایی در سالهای 75-76 تاسیس نمود و در آنجا نیز مشغول به فعالیت گردید که در آن برهه از زمان بیشتر موسیقی تئاترها را برعهده داشت و شاید اولین موسیقی های زنده ای که برای تئاتر در آن زمان در شهرستان پایه گذاری شد به همت آن موسسه بود. زیرا تا قبل از آن در تئاترهای اجرایی در شهرستان از موسیقی های انتخاب شده در کاست های مختلف استفاده میشد و موسیقی زنده برای تئاتر هنوز ناشناخته بود.
همزمان با آشنایی با آقای سید مهدی قزی که یکی از کارگردان های مطرح آن زمان در تئاتر دانشگاه حکیم سبزواری(تربیت معلم سابق) بود همکاری خود را با ایشان شروع نمود و کلیه تئاترهایی که ایشان برگزار میکرد موسیقی متن آن را به طور زنده بر عهده میگرفت که در این برهه از زمان نیز در جشنواره های متعدد کشوری در زمینه تئاتر شرکت نمود و در کلیه جشنواره های استانی وکشوری و بخصوص دانشگاهی همیشه مقام برتر در زمینه اجرای موسیقی از آن گروه ایشان بود.
در طول همکاری با ایشان در2 فیلم کوتاه نیز با ایشان همکاری داشت که در «خزان یک برگ» خود را بعنوان بازیگر نیز آزمود و همچنین در فیلم «دایلما» موسیقی این فیلم را عهده دار گردید.
در سال 81 برای انجام خدمت وظیفه به استان هنرخیز کردستان رفت و در مدت دوسالی که در آن دیار بود با توجه به سختی های بوجود آمده و پیش رو تا جایی توانست نغمات کُردی و کُردی بیات آن دیار را از اساتید گمنام جمع آوری نمود.
همچنین در کنسرتهای متعددی که از طرف خانواده کامکارها برگزار گردید بعنوان مستمع شرکت می نمود. در آن کنسرت ها با بیژن کامکار ملاقاتهایی داشت که بسیار در کسب نواهای کُردی به ایشان کمک نمود و با معرفی ایشان از محضر استاد عثمان بیگ کسب فیوضات بسیاری کرد.
پس از بازگشت از خدمت سربازی دوباره همکاری خود را با سید مهدی قزی و آقای رضوی آغاز نمود و تئاتری تحت عنوان میراث را روی پرده برد که موسیقی این کار نیز بر عهده او قرار گرفت و خوشبختانه در جشنواره دانشجویی آن سال مقام اول را دریافت نمود.
پس از گذشت مدتی در سال 82 به استخدام شرکت نفت درآمد و به مدت سه سال بصورت پاره وقت برای آموزش به تهران میرفت و در کلاس های آقای اژدری شرکت میکرد.
در سال 1390 کانون فرهنگی هنری شرکت نفت را با همت مهندس عیسی افتخاری مدیر منطقه نفت سبزوار و جمعی دیگر از هنرمندان اداره آقایان ابوالفضل نظری، حسین گلشنی، علی اکبر طبسی و .... دایر کرد و دوباره توانست با همکاری کانون موسیقی دانشگاه تربیت معلم و همکاری نوابغ موسیقی کشوری از جمله استاد ابوالفضل مروجی نوازنده تار و «شهیر صدر» و «سروش صدر» نوازنده سنتور و خواننده و سایر دوستان دیگر کنسرت موسیقی افشاری را که آخرین کار ایشان در زمینه موسیقی ایرانی بود را در سالن شرکت نفت اجرا کند.
آرزوی بزرگ او این است که روزی موسیقی ایرانی به جایگاه اصلی خودش برگردد و بدون هیچ کم و کاستی در اختیار شیفتگان این راه قرار گیرد و همچنین سالهاست که به دنبال یک استعداد شگرف میگردد تا کلیه داشته های خود را بخصوص نغمه های فراموش شده ای را که در دیار کردستان با مشقت بسیار فرا گرفته به او منتقل کند تا شاید توانسته باشد اندکی از دِین خود را به موسیقی ایرانی ادا نماید.
ارسال شده توسط: بهرام صدر
ویرایش شده در تاریخ 24آبان 95
نظرت را بنویس
سید حمید علوی تبار
با سلام و احترام
سپاس از مهر شما دوستان عزیز که بنده کمترین را جزو اهالی هنر این شهرستان در این آرشیو جای دادید
امید است موسیقی ایرانی به جایگاه والای خود برگردد
فقط باید بخشی از اظهارات شمار را تصحیح می نمایم
قسمتی که کانون هنری شرکت نفت را درج نموده اید بنده دایر نموده ام باید خدمتتان عرض کنم که این حرکت نه از طرف شخص من بلکه با همت والای مدیر محترم منطقه جناب آقای مهندس عیسی افتخاری و جمعی دیگر از از هنرمندان اداره آقایان ابوالفضل نظری ,حسین گلشنی - علی اکبر طبسی و سایر عزیزان به وجود آمد وبنده در کنار این عزیزان این کار را به ثمر رساندیم
امید است مسئولین محترم قدر جایگاه والای هنر شهرستان سبزوار را بدانند و با ارج نهادن به این عزیزان سازهای خاموش هنرمندان شهرمان دوباره احیا شود
