مجله اینترنتی اسرارنامه / شهناز دیواندری: یک میلیارد سال پیش حیات به ما داده شد. ما با آن چه کردیم؟

محیط زیست ما به بخش های درون و برون شهری تقسیم می شود.اما تا کنون در حفظ کدام یک از این دو محیط، احساس مسئولیت کرده ایم؟

یک سال پیش مطلبی خواندم که گوشه ای از آن نوشته بود"جنگل که رفت هیزم شکن سرایدار شد و بر دیوار مدرسه با زغال نوشتند : حفظ محیط زیست حفظ زندگیست".

  ما برای حفظ زندگی چه گامی بر داشته ایم؟ 

هر آنچه خارج از محیط شهری ما قرار دارد جزو محیط زیست و طبیعت محسوب می شود.جنگل، کوه، دشت، باغ ها و مراتع و... جزو طبیعت ما هستند. مسئولیت هر کدام از ما در مقابل طبیعت چیست؟ و آیا ما از این مسئولیت آگاهیم و چقدر به آن اهمیت می دهیم و به آن می پردازیم؟ کوچکترین مسئله ای که به عنوان وظیفه بر دوش ما برای حفظ طبیعت است جمع آوری زباله هایی ست که هنگام بازگشت از طبیعت بر جای می گذاریم.

 به اطراف که نگاه می کنید، دشت ها، سواحل، جنگل ها و در کل طبیعت به زباله دانی تبدیل شده که حیات را برای تمام جانداران ساکن در آن و حتی برای خود ما سخت کرده است. خود خواهی انسانها، کار را به جایی رسانده که مبدل به قاتلان خاموش سایر جانداران و گیاهان شده اند.

سالانه هزاران  گونه از پرندگان، خزندگان، آبزیان و سایر جانداران بر اثر کمبود مواد غذایی  و یا اشتباه گرفتن زباله هایی که ما در طبیعت رها کرده ایم  به جای مواد خوراکی جان خود را بر در نتیجه خفگی، گیر کردن زباله ها در روده و معده و دستگاه گوارشی شان از دست می دهند.

زمین، هوا و حتی آب ها از آلودگی هایی که انسان ها به وجود آورده اند بی نصیب نمانده اند.سالانه درختان زیادی  برای گسترش شهر ها و شهرک ها قطع می شوند. ما از یاد برده ایم که درختان ریه های زمین اند و با قطع آنها در واقع خود را به نابودی می کشانیم.مصرف بی رویه ی کاغذ باعث قطع هزاران هزار اصله درخت در سال می شود.

زباله های صنعتی وریختن آنها در رودها و یا آبهای زیر زمینی، باعث آلودگی آبها و جانداران آبی شده است. استفاده ی نادرست و بیش از حد از سوخت های فسیلی، لایه ی اوزون را به نابودی کشانده و زمین را گرمتر ساخته که با عث ذوب یخ های قطب و آتش سوزی جنگل ها گردیده است.

فقط کمی به این مطالب بیاندیشید می توانید به این نکته پی ببرید که انسانها تنها و مخربترین موجوداتی هستند که طبیعت و محیط زیست را به فنا می کشند و در واقع تیشه به ریشه ی خود می زنند، چرا که هر آنچه آلوده می شود مورد مصرف ما قرار خواهد گرفت.

 آیا وقت آن نشده کمی مهربانتر برخورد کنیم ؟ پیش از ما نیز حیات، زمین، طبیعت و... وجود داشته و تا کنون به این شدت آسیب ندیده است! چرا به جای لقب «مخرب محیط زیست»،  واژه ی نگهبان و حافظ محیط زیست را برای خود انتخاب نکنیم؟ می توانیم نقش خود را در فیلم واقعی"انسانها مخربان محیط زیست" تعویض کرده ومبدل به بازیگر نقش اول نجات دهنده ی طبیعت شویم. شاید یک رابین هود و یا یک سوپر من ویاحتی پوریای ولی، اما اینبار نقش خوبی برای نجات زمین، آب، هوا وتمام جانداران انتخاب کنیم.

شما می توانید به جمع ما بپیوندید و هر کدام یک ناجی باشید فقط با رعایت چند نکته :

1-هنگام بازگشت از طبیعت زباله ها را در پلاستیکی قرار داده و با خود برگردانیم.

2-با استفاده ی مناسب از کاغذ و نیز استفاده از امکانات الکترونیکی از مصرف بی رویه کاغذ و قطع درختان جلوگیری کنیم.

3-با تفکیک زباله ها در منزل، محل کار و اماکن بزرگ صنعتی برای ذوب و استفاده ی مجدد از آنها از حجم زباله ها بکاهیم و ازمصرف بیش از حد مواد نفتی جلوگیری کنیم. 

4-با استفاده از وسایل حمل ونقل عمومی و در حد امکان استفاده کمتراز خودروهای تک سرنشین از آلودگی هوا بکاهیم.

5-با هدایت مناسب زباله های صنعتی و پسماندهای کارخانه به جای مناسب و استفاده از فیلترهای مناسب در اماکن صنعتی از آلودگی آبها و هوا جلوگیری کنیم.

6-با بررسی فنی خودرو از سوختن نامناسب بنزین و آلودگی هوا خودداری نماییم.

7-با کاشت حتی یک نهال در سال، به تهویه ی هوا و همچنین گسترش درختان و جنگل ها کمک کنیم.

8-می توانیم به گروه رفتگران طبیعت ملحق شده و به جمع آوری زباله های طبیعت بپردازیم.

9-از ظروف یکبار مصرف کمتر استفاده کنیم تا میزان زباله ی کمتری را تولید نماییم.

10-می توانیم به پلاستیک نه بگوییم و از کیسه های پارچه ای برای حمل مواد خوراکی و سایر موارد استفاده کنیم.

11-در مقوله ی فرهنگ سازی در زمینه ی حفظ محیط زیست در تمام سنین فعالیت جدی کنیم.

و...

و مهمتر ازهمه به کودکان خود بیاموزیم حفظ محیط زیست حفظ زندگیست.

نویسنده: شهناز دیواندری خبرنگار افتخاری اسرارنامه

برای مطالعه نوشته های بیشتر به قلم همین نویسنده،هم اکنون روی اینجا کلیک کنید.

کوچه پس کوچه پیوندها

کلیک کنید:

نامه سرگشاده محمدنادر اخباری به معصومه ابتکار