مجله اینترنتی سبزواری ها که از اوایل سال جاری فعالیت خود را در عرصه اینترنت آغاز کرده است ، یکی از رسانه های گزیده کار و روشمند محلی است که در همین مدت کوتاه از کار خود، نشان داده است با یک برنامه ریزی منسجم و دقیق در صدد کشف استعدادهای جوانان منطقه سبزواربزرگ و معرفی توانمندی های دیار سربداران است.
این رسانه که توسط آقای امیرمسکنی یکی از اولین وبلاگ نویسان سبزواری که فعالیت خود در عرصه وبلاگ نویسی را از حدود 10 سال قبل آغاز کرده ، اداره می شود ، به نظر می رسد ، رویکرد خبری ندارد بلکه عمده فعالیت های آن را انتشار مطالب تحلیلی یا آثار هنری ، جوانان هنرمند سبزواری و یا گزارش دهی از فعالیت موسسات و نهادهای فعال مردمی در سطح شهرستان تشکیل می دهد.
مجله اینترنتی سبزواری ها اخیرا در یکی از جدیدترین مطالب خود به معرفی یکی از موسسات فعال اجتماعی در دارالمومنین سبزوار پرداخته است .
اسرارنامه نیز در ادامه به بازنشر متن کامل این مطلب می پردازد :
سرای سعادت مسعود / آیا شما هم مهر طلب هستید؟
یکی از اولین اهداف ما در مجله سبزواریها.کام معرفی توانمندیهای همشهریان عزیزی بود که در این شهر و این خطه ی بزرگ فعالیت میکنند.
جناب آقای مسعود نصیری هم از آن جوانانی هستند که برای سربلندی این شهر با دوستان خود تلاش میکنند.
موسسه “سرای سعادت مسعود” با مدیریت جناب آقای مسعود نصیری و هیئت مدیره محترمشان،در شهریور ماه ۹۲ تاسیس شده و فعالیت خود را در راستای بازآفرینی و باز خلق فرهنگ غنی ایرانی و اسلامیو با تکیه بر ارتقا ۴ محور مهم و اساسی، دانش، مهارت، خلاقیت و مشارکت در زمینههای مهم زندگی، شروع نموده است.
در این مطلب بخشی از مقاله ای که جناب نصیری برای مجله اینترنتی سبزواریها.کام ارسال نموده اند را منتشر میکنیم.
آیا شما هم مهر طلب هستید؟
متاسفانه بیش از ۵۰% مردم ایران مهر طلب هستند.مهرطلبها افرادی هستند که در پی جلب توجه و محبت دیگرانند و از هر حیله و حقه ای استفاده میکنند تا در نظر مردم خوب و دوست داشتنی و شیرین جلوه کنند.مهرطلبها با این شیوهها،سعی میکنند خوب بودن خود را ثابت کنند و در پشت همه رفتارهایشان، این خواسته نهفته است که:”من را دوست داشته باشید”.
در اینجا ما چند خصیصه از افراد مهرطلب اشاره میکنیم:
۱-این افراد نیاز دارند که دیگران آنها را تایید و تصویب کنند.
“لباس من چطوره؟حرف زدنم چگونه است؟ آیا این طرز برخورد خوبه؟”
مدام در حال پرس و جو کردن از دیگرانند تا نظر آنها را درباره خود بدانند.هیچ وقت با اختیار و نظر خود کاری انجام نمیدهند.
حتی بعضی از مهرطلبها از نظر ندادن دیگران آزرده میشوند.یعنی اگر کسی درباره آنها،نظری ندهد، او با خودش فکر میکند که حتما لباسم خوب نبوده یا احتمالا غذایم را خوب درست نکرده ام که آنها از دست پختم تعریفی نمیکنند.
۲-مهرطلبها “آره” یا “نه” گفتن بلد نیستند.
اگر دوستی از آنها تقاضای پول کند و با اینکه خودش به آن پول نیاز دارد، نمیتواند “نه” بگوید.و وقتی پول را به او داد، خودش را ملامت میکند که “خاک بر سرت” یا “یک کلمه میگفتی ندارم، خودتو خلاص میکردی” یا “نمیتوانستی بگویی ندارم؟” یا “تو هیچ وقت نمیتوانی از حق خودت دفاع کنی” .
و اگر در صورتی به خود این جرات را بدهد که به دوستش “نه” بگوید،در این حالت به جان خود میافتد:
-چه کار بدی کردی.
-حالا چی میشد که پولتو میدادی بهش؟چی ازت کم میشد؟
-اگه از دستم ناراحت بشه چی کار کنم؟
-زنگ بزن بگو بیاد پولو ببره.
۳-مهرطلبها نمیتوانند حق خود را از مردم بگیرند.
فرض کنید پولی را به دوستش داده و از او در خواست کرده که مثلا تا ۲۵ این ماه، به این پول نیاز دارم.و امروز که ۱۰ روز از بیست و پنجم میگذرد، هنوز نتوانسته است به دوستش زنگ بزند و پولش را درخواست کند.به همین خاطر از گرفتن پولش امتناع میورزد و از دوست دیگرش قرض میکند و به دوست قبلی اش چیزی نمیگوید.
یا مثال دیگر:هنگام پیاده شدن از تاکسی نمیتواند بقیه پولش را از راننده بگیرد و با خود این چنین میگوید:
“دیگه ۵۰ تومن ارزش نداشت که وقتم رو تلف کنم” ؛ ”رانندههای تاکسی خیلی زحمت میکشند،نوش جانش” ؛ ”با ۵۰ تومن،نه من میلیونر میشم و نه راننده ورشکست میشه.بذار بخوره نوش جونش”
و با این توجیهات خود را فریب داده و از بازپس گرفتن حقش، طفره میرود.
۴-احساس میکند از دیگران کمتر و پایین تر و حقیر تر است.
“غلامم” ؛ “دست پروره شما هستم” ؛ “نوکرتم” ؛ “قربانت” ؛ “کوچیکتم” ؛ “ما اصلا کاره ای نیستیم” ؛ “چاکرتم” ؛ “خاکزادم”
همیشه خود را پایین تر و حقیرتر و کمتر از دیگران میداند و اگر کسی درباره آنها تعریفی کند،آن را لطف و مرحمت دیگران میدانند.”اگه لطف فلانی نبود،ما که اصلا نمیتونستیم کاری بکنیم”
منبع : مجله اینترنتی سبزواری ها
کوچه پس کوچه پیوندها
کلیک کنید:
یک یادآوری (با موسسه خیریه حمایت از بیماری های خاص و صعب العلاج حضرت علی اصغر )