لیست هایی که انتخابات را منطقی تر می کنند / رأی به تیم به جای رای به فرد
امید برومندی:
در شهر هیاهویی بر پاست. باز هم عده ای بیش از همیشه مهربان شده اند. وقتی که با آن ها روبه رو شوی دستت را به گرمی می فشارند و نوعی نگاه خاص در چشم هایشان موج می زند. نگاهی که انگار صاحبشان سال های سال است که تو را می شناسد و همه خطوط چهره ات را درک می کند و به پاس همه یاری هایی که تا کنون نسبت به تو انجام داده است، انتظار یاری از جانب تو را در یکی از آزمون های سخت پیش رویش دارد.انتخابات!
آری تنها انتخابات است که در عرصه مناسبات اجتماعی شهر و کشور ما در سال های اخیر توانسته این حجم از نگاه های غریبه را به ناگاه با یکدیگر آشنا کند، منجر به تشکیل ستادهایی شلوغ و پر هیاهو شود، هزارماجرای رنگارنگ را به وجود بیاورد و هزارجور خلاقیت هنری و سیاسی و ورزشی را در طول دو سه هفته، در راستای تبلیغات هرچه رأی آور تر برای نامزدها شکوفا کند. اما این آشنایی، معمولا آشناییتی بی دوام است که در اکثر مواقع تنها تا صبح روز بعد از انتخابات به طول می انجامد.
آری باز هم عده ای آمده اند که ادعا دارند، می توانند بهترین ایده ها و برنامه ریزی را برای بهترین شیوه اداره شهر ارائه دهند. و حالا اعلام نامزدی کرده و خود را در معرض انتخاب مردم قرار داده اند.
تقریبا اکثرشان شام می دهند و شیرینی و شربت در سطح شهر پخش می کنند، در محلات جنوب شهر پول می دهند و رای می خرند، از برگزاری کنسرت و تئاتر و سایر برنامه های هنری برای جذب مخاطب استفاده می کنند ، عده ای درستادهایشان به شعائر مذهبی متوسل می شوند و با مداحی و چاووشی خوانی و برگزاری دعا به جلب توجه مردم می پردازند ، بعضی های دیگر به نقد و تخریب فعالیت های دیگران روی می آورند و سخنرانی های آتشین برپا می کنند و فعالیت های گسترده ای را در فضاهای مجازی نظیر سایت ها و گروه های تلگرامی آغاز می کنند و البته همه شان به یک اندازه در نصب پوسترهای تبلیغاتی بر در و دیوار شهر اهتمام می ورزند و خلاصه هیچ کدام از همه این مواردی که گفته شد، رسم تازه ای نیست. درباره شوراهای شهر حداقل 4 دوره است که تا کنون همین شیوه ها تکرار شده و هر بار منجربه انتخاب تعدادی از افراد می شود که هریک با دنیایی از وعده ها به صندلی های ساختمان شورا دست می یابند، اما در پایان دوره حضورشان:
مبلمان شهری سبزوار همچنان نازیباست، معضل قنات ها همچنان حل نشده باقی است، محلاتی نظیر کوی گلستان درمرکز شهر همچنان در معرض انواع خطرها قرار دارند و اندک اقداماتی که در این سالها انجام گرفته، گویا بیشترجنبه نمایشی و یا موقت داشته. شهرداری مدت های طولانی بدون شهردار می ماند و با سطح سرپرست اداره می شود، برنامه های مهمی نظیر کنگره بین المللی سربداران بدون ایفای نقش عملی موثری از سوی شورا و شهرداری و تقریبا با همت دانشگاه حکیم سبزواری برگزار می شود، کتابخانه های شهر دچار کمبود امکاناتند، بسیاری از پروژه هایی نظیر ارگ امیریه، پروژه باغ بازار، برلیان سنتر، که قرار بوده زیر نظر شهرداری و با نظر مساعد شورا انجام شود، نا تمام مانده و ...
همه این ها نشان می دهد هریک از نامزدهای انتخابات باید بیشتر از آنچه بخواهند در میدان رقابت با دیگر نامزدها، شعار و وعده بدهند که دوست دارند چه کارهایی برای شهر انجام دهند، واقعا بیاندیشند که شهر از آن ها چه انتظاری دارد؟
شاید اگر واقعا کسی از نامزدها به دنبال یافتن پاسخ این سئوال باشد، به راحتی پی ببرد شهر سبزوار بیش از هر چیز نیاز به تنظیم برنامه دقیق و مدون و سپس کار همدل تیمی برای تحقق بندهای این برنامه دارد.
اما آیا کدامیک از دوره های چهارگانه شورای شهر سبزوار تا کنون موفق به نوشتن برنامه ای همه جانبه و دقیق برای تعیین چشم انداز آینده شهر سبزوار و سپس انتخاب شهردار مناسب و با قدرت اجرایی لازم برای تحقق این اهداف و سپس انجام کار تیمی مجدانه برای پیگیری میزان تحقق این برنامه انجام داده است؟
پر واضح است که تا وقتی، در شورای شهر شاهد رقابت بین اعضا و تلاش برای نشان دادن برتری خود نسبت به دیگران باشیم، این شورا نخواهد توانست عملکرد موفقیت آمیزی داشته باشد و طبیعتاً اگر حتی بهترین افراد هم انتخاب شوند، تا زمانی که نتوانند بین خود به یک حس همکاری و همدلی و تقسیم کار دقیق و روحیه تیمی برسند، کاری از پیش نخواهند برد.
البته برای داشتن شورایی که اعضای آن کار تیمی بلد باشند و بتوانند با تقسیم کار مناسبی بین خود به مشکلات شهر رسیدگی کرده و عملکرد شهردار و هر یک از دستگاه های اجرایی را مورد نظارت دقیق قرار دهند، لازم است مردم نیز درمرحله انتخابات، سعی کنند همین تفکر را مد نظر داشته باشند و تا حد امکان به جای انتخاب افرادی که ممکن است به لحاظ فکری و موقعیتی، تک به تک افرادی موجه ، اما بسیار با یکدیگر در تضاد باشند، به تیمی از افراد هم فکر و هم نظر با یکدیگر رای بدهند. تا منتخبینشان بتوانند در داخل شورا سریعتر با یکدیگر هماهنگ شده و تیم کاریشان را تشکیل بدهند.
در راستای تحقق چنین هدفی بهتر است:
- شهروندانی که به هرحال پای صندوق های رای می روند، از ارائه تک رای پرهیز کنند. زیرا با این تک رای ها اگر هم فرد مورد نظر آن ها به شورا راه یابد، اما ممکن است درکنار افرادی قرار گیرد که با او همفکر و هم نظر نیستند و با خنثی کردن طرح ها و برنامه های او، مانع اثربخشی فرد منتخب آن ها بشوند و البته بالعکس.
- همچنین خوب است خود نامزدهای انتخابات و نیز احزاب و تشکل های سیاسی و اجتماعی شهرستان سعی کنند لیست هایی تدارک ببینند و تعدادی از نامزدهای همفکر را درقالب هر لیست معرفی کنند و تا زمان انتخابات تبلیغات کافی را روی معرفی لیست پیشنهادی و توجیه مردم برای رای دادن به همه اسامی درج شده در آن انجام دهند.
امید است در صورتی که تفکر رای به لیست درسطح شهر حاکم شود، تبلیغات نامزدهای انتخابات نیز رنگ و بوی منطقی تری به خود بگیرد و حتی روی میزان هزینه ای که هریک ازنامزدها به تنهایی متقبل می شوند نیز تاثیر چشمگیری بگذارد و از بروز هیاهو و شلوغی های گیج کننده برای مردم درروزهای منتهی به انتخابات جلوگیری شود. زیرا اگر فرهنگ رای به لیست ها جا بیافتد، مردم دیگر مجبور نیستند تک تک افراد حاضر در هر لیستی را بشناسند، بلکه با شناختن گروه یا نهاد ارائه دهنده لیست و نیز با شناخت حداقل یک یا چند نفر از اعضای لیست می توانند به همه افراد حاضر در آن کمابیش اعتماد کرده و با آگاهی و هدفمندی بیشتری در امر مهم سیاسی و اجتماعی انتخابات شرکت کنند.
منبع: ستاره شرق
برای مطالعه نوشته های بیشتر به قلم امید برومندی هم اکنون روی اینجا کلیک کنید.
نظرت را بنویس
تا1400
مخالفم.... گروه که ایجاد بشه، میشه باند، بعدهم باند و باند بازی وبعد هم فساد
