محمد ابراهیم اکبری هنرمند نویسنده و فرهیخته سبزواری در جدیدترین پست وبلاگی خود، گزارشی ادبی از دیدار با یکی دیگر از هنرمندان پیشکسوت و خوش ذوق سبزواری را منتشر کرده و عکس های این دیدار را در اختیار اسرارنامه قرار داده است تا شاید در دنیایی که روز به روز فاصله ها  سایه سردی بر روابط اجتماعی آدمیان می افکنند،  رسم زیبای معاشرت و ملاقات های دوستانه آن هم با اصحاب فرهنگ و هنر را توسط دیگر هنرمندان را یادآوری کرده و زنده نگاه دارد.

 

به گزارش مجله اینترنتی اسرارنامه، اکبری اما در این پست جدید که در وبلاگ ساده باز منتشر کرده، علاوه بر خبر دیدار با استاد قاسم اولیاء شاعر، خوش نویس و نوازنده برجسته ساز ویولون در سبزوار، از یکی از فعالیت های ارزشمند این هنرمند پیشکسوت در چند سال اخیر نیز رونمایی کرده است.

 

بر مبنای همین گزارش، استاد قاسم اولیاء در مدت 1296 ساعت کلیه دیوان حافظ شیرازی را با خط زیبای خود، به رشته تحریر در آورده است تا از ترکیب دو هنر والای شعرو خوشنویسی اثری ماندگار پدید آید که خواندنش جان و روح هر بیننده هنرشناس و صاحب ذوقی را نوازش می دهد.

 

اما هرچه قدر اثر هنری جدید استاد اولیا ارزشمند باشد، خواندن گزارش آن با قلم محمد ابراهیم اکبری که سرشار از صناعات ادبی و اشارات متعدد به اشعار پرمغز لسان الغیب حافظ شیرازی است، حلاوت دو چندانی می یابد.

 

اسرارنامه در ادامه متن کامل این گزارش را به نقل از وبلاگ ساده باز منتشر می کند:

 

 نقشی به حلال از یک صورتگر^[1] سبزواری

 

 

استاد قاسم اولیاء در مدت زمان 1296 ساعت کل دیوان حافظ راخوشنویسی کرد.

 

 

هر شهروند سبزواری که میانسالی را آمده باشد نام کاروانسرای اولیاء را شنیده است.

 

 

اصالتاً یزدی هستند. مرحومان حاج غلامحسین و حاج مهدی اولیاء خوش نامان عرصه ی کسب و کار و تجارت، احمد، محمود و قاسم خوش نامان عرصه ی فرهنگ و هنر

 

 در این میان اما قاسم اولیاء سر ارادتش^[2] را به آستان حضرت دوست به شیوه ی جنون آمیزی  به اثبات رسانده و در مدت زمان 1296 ساعت به قلم زیبایش زلف سخن^[3] حضرت حافظ را شانه زده است.

 

در کنار ارزش هنری و شخصی این غزل های خوشنویسی شده پیام اجتماعی این رویداد هنری هم زیباست. در زمان سلطنت پول ( به قول محمود دولت ابادی) هنوز هم یافت می شوند هما های عالیقدری^[4] که دچار حرص استخوان نشده و سایه ی همت بلندشان را بر امری شایسته و ارجمند افکنده اند. 

 

شاهبازان طریقتی^[5] که ذرات شکر نتوانسته است مقام شاهبازی آنها را به مقام مگس تنزل دهد. و مرغ های دانایی که بر فراز شجرطوبی^[6] بال گشوده و صفیر بلندشان اسارت قفس های کوچک را به سخره گرفته است. 

 

دیوان حافظ قصری است با شکوه بر بلندای بام ادبیات. قصری قد برافراشته بر مرکز دهکده ی جهانی که بی هیچ محدودیت زمانی، مکانی و زبانی هرروز میزبان  صدها، هزاران بلکه میلیون ها گردشگر فرهیخته و ادب دوست است. 

 

هر عاشق و عارفی به فراخور علاقه، فهم ، ذوق و درک شخصی و فرهنگی خود با ورود به این قصر زیبا و بی نظیر از طاق ها ، آینه کاری ها، ظرافت ها و مهندسی ها ی لفظی و معنوی بکار رفته در ان لذت می برد. 

 

استاد قاسم اولیاء کاری سترگ انجام داده است البته مطابق تکیه کلام ایشان توفیق حضرت حق و تشویق دو نفر از دوستان زنده یاد محمد تقی میرچولی و هنرمند عزیز جناب اقای مصطفی فدوی باعث خلق این اثر شده است .

 

جناب اولیاء با ورود به این قصر یکی یکی خشت ها ( کلمات) این قصر را به اب زندگی جلا داده است. 

 

ذره ذره جان سرخ خود را قاطی مرکب سیاه ، به زحمت از دالان تنگ قلم عبور داده و به حیات یک یک خشت ها بخشیده است. و البته به پاداش این کار بزرگ، جناب خضرفرخ پی^[7] به نام و یاد این فرهیخته آب حیوان جاودانه خواهد نوشاند.

 

حقیر به عنوان یک شهروند کوچک در پیشگاه این همت بلند سر ارادت و خضوع فرود اورده آرزو می کنم فضای خشک و خشن شهری که در آن زندگی می کنم بیش از پیش به لطافت و حلاوت ادب و عرفان آراسته گردد.       ایدون باد

 

 

---

توضیحات

 

 همه ی اشعار از حضرت حافظ

 

 

1- صورتگر : 

 

هرکو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز

نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد

 

 

2- حضرت دوست

 

سر ارادت ما و استان حضرت دوست

که هرچه بر سر ما می رود ارادت اوست

 

 

3- زلف سخن

 

کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب

تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند

 

 

4- عالیقدر

 

همایی چون تو عالیقدر و حرص استخوان تا کی

دریغ ان سایه ی همت که بر نااهل افکندی

 

 

5- شاهبازان طریقت

 

چه شکرهاست درین شهر که قانع شده اند

شاهبازان طریقت به مقام مگسی

 

 

6- شجر طوبی

 

بال بگشا و صفیر از شجر طوبی زن

حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی

 

 

7- خضر فرخ

 

آب حیوان تیره گون شد خضرفرخ پی کجاست

خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد

 

 

 

 

 

 

نویسنده: محمد ابراهیم اکبری

 

برای مطالعه مطالب بیشتر به قلم این نویسنده هم اکنون روی اینجا کلیک کنید.