محمد اختریان مدیر اداره فرهنگی هنری شهرداری سبزوار در حالی از ساخت تندیس «سلام» در این شهر خبر داده است که این تندیس براساس تصاویر منتشر شده، تنها تقلیدی از تندیس «سلام» در شهر مشهد است که چند سال قبل طراحی و ساخته شده است.

 

به گزارش مجله اینترنتی اسرارنامه، از آنجایی که سازنده تندیس سلام در سبزوار استاد حسین ماستیانی هنرمند پیشکسوت مجسمه سازی در دیار سربداران است، انتظار می رفت  سفارشی که شهرداری برای ساخت المان سلام به یکی از هنرمندان قدیمی این شهر می دهد، سفارشی باشد که جنبه های خلاقانه و جدیدی از هنر استاد ماستیانی به عنوان یکی از هنرمندان سرآمد دیار سربداران را شکوفا کند که متاسفانه این امر در المان سلام تحقق نیافته است.

 

البته المان «سلام» سبزوار از آن جهت که ادای احترام به پیشگاه امام رضا(ع) یکی از ائمه بزرگ شیعه است، به جای خود دارای ارزش و احترام است، اما انتقاد مطرح شده در این یادداشت معطوف به این نکته است که چون عرصه هنر ذاتاً محل خلاقیت و نورآوری های هنرمندانه است، برای نشان دادن احترام به بزرگان دینی و مذهبی نیازی به گرفتار شدن در دام تقلید از آثار سایر هنرمندان نیست و اتفاقا اگر دچار این آفت شویم، هم شأن هنر و هم مرتبه آن ادای احترام به بزرگان را ساده انگاشته و پایین آورده ایم.

 

در همه شاخه های هنری از جمله شعر، داستان، نقاشی، فیلم سازی، موسیقی و ... نیز تقلید امری نکوهش شده است. زیرا هر اثر هنری با هر میزان از زیبایی که داشته باشد وقتی که برای اولین بار خلق می شود از جذابیت و ارزش واقعی برخوردار است و بعد از آن کپی هایی که از رویش انجام شود، دیگر ارزش و اصالت واقعی را ندارند.

 

به طور مثال تابلوی معروف عصر عاشورای استاد محمود فرشچیان بسیار زیبا و نفیس است اما هزاران تابلو دیگری که از روی آن کپی شده است هرگز به آن نفیسی و گرانبهایی نیستند زیرا ایده خلاقانه اولیه را ندارند.

 

ساخت مجسمه های تقلیدی از المان سلام مشهد در سبزوار نیز به سفارش اداره فرهنگی هنری شهرداری سبزوار(البته با برخی تفاوت های جزئی در فیگور مجسمه ها)، یک تصمیم اشتباه و پایین آورنده شأن و انکارکننده قدرت خلاقیت هنرمندان سبزوار محسوب می شود. زیرا هر ایده جدید وهر جذابیت و پیامی که قرار بوده این 5 مجسمه دست به سینه رو به حرم مطهر امام رضا(ع) داشته باشند، در همان المان های اولیه سلام در مشهد نشان داده شده است و این بار نصب المانی با همان شکل و شمایل کلی در سبزوار معنای دیگری جز دنباله روی از هنر هنرمندان و اقدامات مسئولان شهرهای دیگر ندارد و نقطه ضعفی در کارنامه عملکرد اداره فرهنگی هنری شهرداری سبزوار در سال 94 محسوب می شود.

 

 

 

گفتنی است در سال های اخیر مجسمه های زیادی در شهر سبزوار ساخته شده است که اکثراً به شکل پیکره انسان هایی است که سرجای خود ایستاده اند و چیزی مثل کتاب یا پرچم یا یک کودک را در دست یا در آغوش دارند.(مجسمه های حکیم سبزواری، مادر، ابوالفضل بیهقی، فردوسی، شریعتی، چاووش) این بار هم که المان سلام در سبزوار تقلیدی از المانی در شهر مشهد است. بنابراین گویا المان های شهری دیار سربداران دائما یا در حال کپی شدن از روی خودشان یا در حال کپی شدن از دیگر المان ها در دیگر شهرهای کشور هستند!

 

به نظر می رسد وقت آن رسیده است که مسئولان و هنرمندان سبزوار به تدریج به فکر ایده های جدیدتری برای ساخت المان های شهری دیار سربداران باشند. المان هایی که لزوما نباید مجسمه یک  یا چند انسان باشد بلکه می تواند بناهایی با طرح های خاص و زیبای معماری و یا مجسمه هایی با فیگورها و موقعیت های متنوع تر و جذاب تر باشند.

 

البته در موفق بودن پروژه ساخت و نصب المان های شهری فقط فیگور و خلاقانه بودن طرح ها ملاک نیست، بلکه جنس مصالح به کار رفته در ساخت المان و حجم، اندازه و ارتفاع  و نیز جانمایی صحیح برای نصب هر یک ازالمان ها نیز در موفق بودن آن پروژه و تأثیرگذاریش بر بینندگان بسیار موثر است.

 

گفتنی است در همان نخستین روزهایی که خبر تصمیم اداره فرهنگی شهرداری برای ساخت و نصب المان های تقلیدی سلام در سبزوار توسط رسانه ها منتشر شد، اسرارنامه طی انتشار یادداشتی انتقاد خود را به این تصمیم اعلام داشت:

 

 

همچنین اسرارنامه در یک مطلب مفصل دیگر موضوع المان های شهری سبزوار را با نگاهی به بعضی از خلاقانه ترین المان های شهری در جهان و ایران به نقد و بررسی کشیده است که متن کامل آن مطلب هم اکنون در پیوند زیر قابل مطالعه است:

 

کلیک کنید