الهه رامشینی / مجله اینترنتی اسرارنامه: با توجه به اظهار نظراتی که پس از فاجعه منا در فضاهای مجازی مطرح شد به نظر می رسد باید به چنین اخلاق و رفتارهایی، از زاویه ای دیگر نگاه کرد. از زاویه ایرانی بودن... موج سواری بر روی آب راکد.

 

بعضی از ما عادت کرده ایم هر حادثه و اتفاقی که رخ می دهد سریع وصل می کنیم به بعید ترین موضوع ممکن، بعد شال و کلاه می کنیم و به دادگاهی که در ذهنمان ترتیب داده ایم. می رویم و زمین و زمان را به هم می دوزیم و به دورترین و نزدیک ترین مباحث دینی و عرفی و بعضا فیزیکی و متافیزیکی چنگ می زنیم تا نظریه خودمان را ثابت کنیم و علت واقعه رخ داده را معلوم سازیم.

 

 البته این حرف امروز و دیروز ما نیست ما چندین دهه است که در دایره ی فکری خودمان مسائل را داوری و یا بهتر بگویم پیش داوری می کنیم و از همین دایره برایشان تصمیم گرفته و موضع می گیرم و قانون وضع می کنیم. 

 

جالب آنجاست که در اکثر مواقع خودمان هم بینش محدودی نسبت به چیزی که می گوییم داریم و در برخی مواقع هم واقعا درکی درباره موضوعی که نظر می دهیم نداریم و در جهت خودنمایی چیزی می گوییم و با نقل قولی نامرتبط را بازگو می کنیم و این را می گذاریم روی متفاوت بودن خودمان. 

 

بدون شک هنگامی که در جامعه ای زندگی می کنیم و در کنار مردمی روز و شب مان را سپری می کنیم که توان درک درد و غمشان را نداشته باشیم و از حادثه ای جانکاه برای اثبات نظریات و منیات خود استفاده کنیم این متفاوت و خاص بودن نیست در واقع موج سواری است بر روی آب راکد و بدون جریان.

 

 مَثل قدیمی این موج سواری زلزله بم بود. حادثه ای که ناگهان آمد و 26 هزار نفر از ساکنان شهر کویری کشورمان را با خود برد و داغی بر دل همگان گذاشت که از یاد نرفتنی است.

 

اما بودند در این میان کسانی که این زلزله را حق بمی ها دانسته و عذاب الهی خواندند و با اظهاراین نظرات داغی بر دل بازماندگان گذاشتند که از داغ از دست دادن عزیزان آنها سوزنده تر بود. مسئله ای که هنوز هم در رفتار ما ایرانی ها مشاهده می شود و البته که با گسترش فضاهای مجازی و دسترسی های راحت و آسان به این فضاهای بی سروته بیشتر نمود یافته و آخرینش را در همین فاجعه کشته شدن زائران خانه خدا در منا رخ داد. زائرانی که با شوق زیارت به سوی سرزمین عربستان رفتند و با بی تدبیری آل سعود به غم انگیزترین وضع موجود کشته شدند و ملتی را عزادار کردند.

 

 اما باز هم موج سوارانی هستند که از فرصت پیش آمده استفاده کنند و بدون توجه به درد جانکاه خانواده های عزادار اظهار نظراتی که بیشتر نامربوط و جدا از مسئله بود را در فضاهای مجازی مطرح کنند و جالب اینکه بعد نتیجه گیری کرده و رای هم صادر می کنند. 

 

بدون تردید این رفتارها در جامعه نشان از آن است که بعضی از ما تکلیفمان با خودمان، با ایرانی بودنمان و با هموطنانمان هنوز مشخص نیست که اینگونه به راحتی اخلاق را زیر پا می گذاریم.

 

 اخلاق خصیصه ای است که در این بازه به آن نیاز مبرم داریم نیاز داریم که برای خودمان مرز و محدوده ای مشخص کنیم مرزی که اخلاق و اجتماع، نژاد و باورهای مذهبی خط قرمز محدوده آن باشد.

 

 باید بر روی افکار و گفتارمان کنترل داشته باشیم در واقع باید «خود کنترل» باشیم و دایره افکار ، منیات و دانسته های خودمان را گسترش دهیم آن وقت با جریان و با مردم حرکت می کنیم نه جدا و در جهت تخریب و مخدوش کردن باورهای مذهبی و فرهنگی یکدیگر. 

 

 

برای مطالعه مطالب بیشتر به قلم الهه رامشینی هم اکنون روی اینجا کلیک کنید.

 

 

کوچه پس کوچه پیوندها

 

کلیک کنید:

 

شعری زیبا و غم انگیز برای همسران جامانده حجاج فوت شده در حادثه منا