توازن قوا، استراتژی دوران معاصر
حسین خسروجردی یکی از نویسندگان ارجمند سبزواری و از مخاطبان گرامی مجله اینترنتی اسرارنامه طی ارسال یادداشت کوتاهی برای تحریریه اسرارنامه، بخش هایی از جدید ترین سرمقاله نوشته شده توسط محمد قوچانی روزنامه نگار روشنفکر و جوان کشورمان را در مجله مهرنامه ارسال داشته که در همسویی با جدیدترین نظرات محمود دولت آبادی نویسنده برجسته سبزواری بیان شده است که در مصاحبه با همین مجله[مهرنامه] از نیاز همزمان کشورمان به شخصیت هایی نظیر محمدجواد ظریف و قاسم سلیمانی سخن گفته به نوعی اندیشه توان قوا را با بیانی دیگر مطرح کرده است.
به گزارش مجله اینترنتی اسرارنامه خسروجردی که از ورزشکاران و هنرمندان سابق تئاتر سبزوار است و در دو دهه اخیر بیشتر زمانش را صرف نوشتن رمان هایی نظیر: جهانبانان، ماه گل ، تگرگ تاتا و رمان در دست انتشار «یار» کرده (منبع) در نامه خود به تحریریه اسرارنامه نوشته است:
سردبیر گرانقدر رسانه رسا و اندیشه ورز اسرارنامه
با سلام و عرض ارادت
در مطلبی که در تاریخ دهم شهریور 1394 تحت عنوان مصاحبه خواندنی محمود دولت آبادی درباره ادبیات و سیاست که با نشریه مهرنامه شماره 43 انجام داده بود، و شما آن را در سایت خود نشر داده بودید (منبع) نکات اساسی و مهم و نوی را آقای دولت آبادی برای اولین بار در تاریخ حضور خود در عرصه روشنفکری و در ساحت ادبیات و تاریخ و عقلانیت و شناخت مطرح می سازد که آقای محمد قوچانی سردبیر نشریه مهرنامه طی مقدمه ای آن را (شورش نویسندگی بر روشنفکری) نام داده است و سپس همین سردبیر، هم سوی با نظریه ی محمود دولت آبادی سخن اول خود را تحت عنوان «استراتژی موازنه مثبت» در نشریه مهر می آورد که به نوعی به رسمیت شناختن تفسیر و نظریه جدید استاد دولت آبادی است که ما به دلیل اهمیت و روشن بخشی این مقاله، تنها قسمت آخر آن را عیناً تقدیم دوستداران و علاقه مندان این مباحث می کنیم. شاد و پیروز باشید...
خسروجردی
توازن قوا یک نظریه و تئوری بنیادین در علم سیاست است که چه در سیاست داخلی و چه در سیاست خارجی می تواند به اساس استراتژی های میان مدت و بلند مدت ایران بدل شود.
«توازن قوا» چه در صورت «موازنه منفی» و چه در صورت «موازنه مثبت» به تناسب شرایط و امکانات و واقعیت های سیاسی یک اصل ضروری در حکمرانی است. تنها کافی است که شرایط اتخاذ هر یک از این روایت ها از توازن قوارا در نظر بگیریم. در سیاست خارجی ایران اصل جهان دو قطبی، عدم تعهد و بهره بردن از تضاد دو بلوک قدرتمند گذشته است و بیش از هر زمانی منافع و امنیت ملی کشورها اهمیت یافته است. حتی در یک حهان چند قطبی نیز نمی توان به نظریه عدم تعهد پای بند بود و باید وارد اتحادیه های منطقه ای و جهانی شد تا منافع و امنیت ملی ایران تأمین شود. در سیاست داخلی ایران هم عصر رقابت های دو قطبی سپری شده است.
هر گونه تضاد میان چپ و راست، کارگر و کارآفرین و نیروهای نظامی و نیروهای سیاسی در ایران امروز به ضرر توسعه و دموکراسی است. تنها در یک توازن قوای تعریف شده میان این دو گانه ها می توان به توسعه و دموکراسی رسید.
توازن قوا میان اتاق بازرگانی و خانه کارگر، میان سید محمد خاتمی و علی اصغر ناطق نوری، میان محمد جواد ظریف و قاسم سلیمانی ... ما نه نیازمند یک آشتی ملی که نیازمند یک توازن قوای تاریخی هستیم؛ همان توازن قوایی که ما را به توافق هسته ای رساند و سپاه و دولت هر دو از آن حمایت می کنند.
همان توازن قوایی که ما را در منطقه به یک بازیگر موثر در عراق، لبنان، سوریه و یمن بدل کرد. سیاست عرصه واقعیت است تنها باید بدانیم چه زمانی جنگ کنیم و چه زمانی صلح؟ این معنای واقعی توازن قواست میان دیپلمات ها و ژنرال ها. استراتژی توازن قوا تلاش برای عبور از عصر تعارض قواست. واقعیت این است که نه روشنفکران ایرانی می توانند حاکمان کنونی را سرنگون کنند و نه حاکمان کنونی می توانند روشنفکران ایرانی را حذف کنند. نه اصلاح طلبان می توانند اصول گرایان را نادیده بگیرند و نه اصولگرایان می توانند اصلاح طلبان را حذف کنند.
نه ایران می تواند آمریکا را با خاک یکسان کند و نه آمریکا می تواند ایران را نادیده بگیرد یا حذف کند. نه ایران می تواند کاملا به روسیه اعتماد کند و نه روسیه می تواند پای همه خواست های ایران بایستد.. ما در یک انتخاب تاریخی قرار داریم.امکان حذف در جهان امروز از بین رفته است. این عدم امکان اما امکانات تازه ای را پیش روی ما قرار می دهد ، امکان به رسمیت شناختن یکدیگر، همزیستی مسالمت آمیز و همکاری با حفظ اصول و ارزش های اجتماعی، اخلاقی و ملی.
جنگ سرد تمام شده است.ایدئولوژی های بزرگ بشری مرده اند و ابرقدرت ها به تنهایی نمی توانند برای جهان تصمیم بگیرند. قدرت های منطقه ای رو به رشد هستند و ما فرصتی برای تأخیر نداریم. باید یکدیگر را چه در داخل و چه در خارج به رسمیت بشناسیم. باید همان روش مذاکرات خارجی را در مذاکرات داخلی هم در پیش بگیریم. مفهوم معامله از بازار به سیاست آمده است: بازی برد – برد؛ چیزی می دهیم تا چیزی بگیریم. این است استراتژی دوران تازه.
منبع: مهرنامه، شماره 43
کوچه پس کوچه پیوندها
کلیک کنید:
نظرت را بنویس
