آیین دادخواهی از باد در بروغن
ابوالفضل بروغنی / مجله اینترنتی اسرارنامه
سخن گفتن با آتش و باد دو آخشیج از چهر آخشیج سازنده جهان در فرهنگ ایرانی بسار رواج داشته است از جمله در فرهنگ بروغن هم با آتش سخن می گفته اند و هم با باد.
به دیگر سخن با این دو نیایش و راز و نیاز می کرده اند زیرا باد و اتش از ایزدان ارزشمند ایران باستان بوده اند.
در روستای بروغن هنگامی که باد بسیار تند می وزید مردم دو دسته می شدند.
مردان در جلو و زنان پشت سر به سمت امامزاده زید بروغن حرکت می کردند و با صدای بلند می گفتند:
" مخیم بریم به عرض و داد"
زنان جواب می دادند: " اِز دست کی "
مردان می گفتند: " از دست باد "
بدینگونه انقدر این دادخواهی را ادامه می دادند تا اینکه بر این باور بودند که ایزد باد فریاد دادخواهی و تظلم آنها را می شنود و به داد انها می رسد و تندباد را که مصیبتی بود از محل انها می برد.
باد در زبان اوستایی "وایو" نام دارد و هنوز در سبزوار بالای روستای سنگ سفید منطقه ای هست به نام "گزوای" که بخش دوم ان یعنی باد.
درباره نیایش با آتش در زبان چوپانان بروغن به نام ایزد بعدا خواهم نوشت و امیداست دوستان پژوهشگر در این باره به واکاوی نوشتار بپردازند.
نظرت را بنویس
