مدارس خاص و مدرک گرایی صرف
اینک که بهار تحصیل ؛آغازین روزهای خود را سپری نموده است سیمای خسته ی مسوولین مدارس ، دانش آموزان و اولیاء را بخوبی می توان دید. بی گمان برای همین زحمتی که مسوولین متحمل شده اند باید خسته نباشید گفت و به مدیر آموزش و پرورش که هم دارای حسن خلق است و هم مدیری آرام و البته برنامه ریز و مجموعه ی همکارانشان دست مریزاد گفت.
اما آنچه این مقال را سبب شد نوعی نگاه است که همه گیری آن، نگرانی شدیدی را برای صاحب نظران بوجود آورده است به ویژه آنکه این امرسالیانی است که بر مدارس و به طور خاص بر مدارس ویژه همچون تیزهوشان،نمونه،امام حسین(ع) ،فرهنگیان و غیرانتفاعی چنبره انداخته است. شما اگر یکی از اولیایی باشید که به تازگی به آموزشگاه ها مراجعه کرده باشند متوجه نگاه ملتمسانه مدیرانی می شوید که آویزان اولیایی هستند که به زعم آنان دارای فرزندانی با نمرات عالی هستند و از طرفی گریزان از پدر و مادرانی که نمرات کارنامه فرزندان آنان از غنای مطلوبی یرخوردار نیست ؛ پاسخ مشمئز کننده ای که بیان می کنند کم کم نوعی نژادپرستی از نوع تحصییلی را به ذهن متبادر می کند برای این مدیران تنها چیزی که مهم است کارنامه ای است که در پایان سال ارائه خواهند داد : تعداد پذیرفته شدگان در مقاطع بالاتر و دانشگاه های برخودار.
اساسا در این مدارس کارنامه فرهنگی ، ورزشی و روابط اجتماعی و توانایی های فردی ،خارج از چهارچوب درسی امری مذموم است و گویا دانش آموزان خدای ناکرده دچار مواد افیونی شده اند نگاه عاقل اندر سفیه آنان ،بچه های دارای استعداد در زمینه های مختلف را فراری می دهد.این مدارس خاص برای ارائه آمارهای درسی ، آنچنان خود را به زمین و آسمان می کوبند و آنچنان مجیز والدین دارای فرزندان معدل الف را سر می دهند که دل آدمی برای آنان می سوزد.
این موضوع وقتی اسف بارتر می شود که حتی شامل مدارسی خاصی همچون شاهد و امام حسین (ع) نیز شده است مدارسی که صرفا برای این شکل گرفته اند تا بنیان های ارزشی و اعتقادی را علاوه بر پایه های تحصیلی نیز تقویت نمایند این مدارس مجبور شده اند تا حتی دست رد بر سینه همکاران خود و یادگاران هشت سال دفاع مقدس زده و فقط به کارنامه تحصیلی دانش آموزان بنگرند.دیگر برای آنان مهم نیست که برخی از فرزندان ایثارگران و نیروهای تحت پوشش ، حداقل در نوع پوشش و تیپ، آنچنان که باید و شاید راه پدران خود را طی نمی کنند برای آنان آمارهای خیره کننده ی تحصیلی مهم است و لاغیر.
برادر بینش ؛ راستی این واژه ی برادر شما را یاد دوران خاصی نمی اندازد ؟ دورانی که مدارس کم برخوردار(و به زعم مدیران مدارس خاص امروزی ، که بدان مدارس" جنوب شهری" ؟! اطلاق می نمایند) به راستی حماسه های شگرفی را آفریدند. قطعا همگان به یاد دارند بچه های دیروزی مثل محصولات مدارس خاص امروزی نه تنها پاستوریزه و تک بعدی نبودند بلکه کاری کردند کارستان. دم شان گرم ،معلمانی که با جان و دل به مدارس جنوب شهری* رفته و به ارتقا تحصیلی همت گماردند و بالاتر از آن درس معرفت و مردانگی نه فقط با گفتار بلکه با کردار خود به فرزندان این مرز پر گهر آموختند والبته جان بر سر این پیمان نیز نهادند و چنین شد که دانش آموزان آنان، الگوهای مجسمی را دیدند که تا پای جان، پای در قدمشان نهادند و جان شیرین را به شیرین حقیقی از سر اخلاص تقدیم نمودند
دکتر بینش ، مدیران آموزشگاه ها؛ در آگاهی و توانایی شما شکی نیست اما درنگ باید ؛ می دانیم که خودتان هم در اندرون خود به این فاصله هایی که اختلاف طبقاتی را به نوعی نشان می دهد آشنا هستید خروجی این مدارس خاص ،عموما و صد البته نه تماما، جز آدم های رشد یافته در حوزه درس چیزی دیگری نخواهد بود آنها در آینده، در برابر هر بادی و نه تندبادی آسیب پذیر هستند مبانی اعتقادی آنان تنها محدود به کتب درسی است که پاس کرده اند اصلا آنها در حوزه اجتماعی و فرهنگی رشد نیافته اند و به هر خواهشی غیر معمول و غیر معقول پای می لغزند آنها حتی از ایجاد ارتباط سالم ،بازهم می گوییم عموما و نه تماما،عاجز هستند آنها نهال های ضیف و کم جسارتی هستند که توان ایستایی نخواهند داشت ؛آمار گریختگان این مدارس را هم به خارج از کشور چه درهمین دوره دبیرستان و چه در دوران دانشگاهی بررسی کنید.
آقای دکتر؛ شما مدیری توانمند هستید از نزدیک مدارس را نظارت کنید می دانیم که می دانید اینک اندکی تغییرلازمست تغییر.
*منظور از مدارس جنوب شهری مدارسی نیست که فقط در جنوب شهر است هر مدرسه ای که بچه های دارای معدل درسی عالی نباشند و ممکن است در زمینه های دیگر عالی باشند شامل می شوند
سید حسین سبریزی