بزرگمرد روزهای سخت ، به آسانی، متانت و شادمانه، نهضت امام راحل را سر زنده نگه داشت و به آرامی مرگ را ، آسان گرفت.

هاشمی رفسنجانی برای رزمندگان هشت سال دفاع مقدس حس خوب ایستایی بود پیروزی و غرور بود حضورش و حتی خطور نامش موجد مقاومت و سرشار از امید بود

انقلاب چه پیش و چه پس از طلوعش با هاشمی عجین شده است در هر بزنگاه تیره و تار رقم زده از سوی دشمن، با لبخندی نرم و آرامشی بی مثال حماسه ای پر از شعف را برای مردم به سامان می رساند. آیا کسی به یاد دارد واقعه ای سهمگین بر انقلاب گذشته باشد و هاشمی مرد خطر نباشد و سینه ستبر نکند.

او باید تنها کسی باشد که در اوج قدرت باشد ولی با قدرت درون، بر اریکه قدرت تکیه نزند و یار بماند و یاوری را پیشه ی خود کند.

بی گمان کسی این همه هجمه ی دوست ودشمن را به چشم ندیده است و فراتر از آن مریدان سینه چاکی که در پی کسب قدرت چشم سرخ گشودند و زبان بی پروا بر او فرو نبستند چه آنکه بسیاری با تقابل با هاشمی تنها بزرگی خود جستند و چند صباحی تاختند بی آنکه بتوانند گره بر جبین هاشمی انقلاب بیافکنند.

امیرکبیر یک بار تیغ نامردمی بر دستان سازنده اش نشست اما ماند و هاشمی تیغ تیز بسیار بر اندیشه اش فرو آمد و نهضت و انقلاب را با جوانه های رشد یافته از اندیشه های تیغ خورده اش بارور کرد.

جاودانه باد اندیشه و راه  بزرگ مرد قدرتمندی که مقهور قدرت نشد.

سید حسین سبریزی