در آستانه ی سالگشتی دیگر از خرمن  طلائی ی قرآن کریم هفت خوشه ی زیبا برچیده آن را به رنگ ولعاب مسائل روز منقش نموده به آستان مبارک معتدل و شخصیت فرهیخته ی اسرارنامه تقدیم می کنم باشد که در کام خرد خوانندگان ارجمند به حلاوت نشیند و به جلالت ورزیده گردد . ایدون باد . 

 

آیه ی 286 از سوره ی مبارکه بقره : خداوند هیچکس را تکلیف نمیکند مگر بقدر توانایی او ....

 

خوشه ی اول : حال که خداوند حکیم به هر کس وسع فکری معینی داده و تکلیف هرکس به اندازه وسع فکری اوست چه اصراری داریم فرزند ، همکلاسی ، دوست یا همکارمان را به آنچه ما فکر میکنیم متقاعد نماییم !؟

 

خوشه ی دوم : حال که شیارهای سر انگشت هیچ انسانی مثل انسان دیگر نیست و سلول های پوست بدن که از جسم سخت است با یکدیگر فرق می کند چرا انتظار داریم افکار و سلیقه ی انسان ها که وجودی لطیف ، نامرئی و سیال دارند با یکدیگرفرق نداشته باشد !؟ 

 

خوشه ی سوم : حال که تکلیف انسانها به قدر همدیگر نیست آیا شایسته تر نیست از قضاوتهای عجولانه و غیر مسئولانه نسبت به اطرافیان خود پرهیز نماییم !؟ 

 

خوشه ی چهارم : خداوند جمیل و خالق هستی بی شک دوست دار زندگی و زیبایی های آن است . بهتر نیست به جای زلزله که هراز گاهی اتفاق می افتد به خورشید فکر کنیم که هر روز صبح بی هیچ خستگی و در کمال زیبایی ، به عشق حیات طلوع میکند !؟ 

 

خوشه ی پنجم : فراموش نکنیم که هر کس برای خود پنجره ای دارد که رو به خدا باز می شود . پنجره شبان ساده با پنجره یک فیلسوف فرق می کند یاد بگیریم به همه پنجره ها احترام بگذاریم و به سنگ تعصب هیچ پنجره ای را نشکنیم ! به قول حضرت مولانا در شعر موسی و شبان :

 

هر کسی را سیرتی بنهاده ام           هرکسی را اصطلاحی داده ام         

 

در حق او مدح و در حق تو ذم            در حق او شهد و در حق تو سم 

 

 

 

خوشه ی ششم : برای با خدا بودن باید بزرگ بود بزرگ دید و بزرگ فکر کرد . آنکه به اندک مسئله ی کوچکی از کوره در می رود نمی تواند از نزدیکان خدا باشد !. 

 

خوشه ی هفتم : یادمان باشد که آفریننده ی قادر به رنگین کمان تکثر ، زیبایی کیهان بزرگ را دو صد چندان نموده است ، تک محور بودن مطلق انگاری و جزم اندیشی منجر به خود پسندی و تعصب میگردد که این ها میانه ای با صفات نیکوی الهی ندارند . 

 

امید آنکه در پیشگاه کلام ربانی ودر آستانه ی نسیم نوروزی غباردل  رادر چشمه سارهای زلالی که از هر آیه اش می جوشد شستشو دهیم . آمین 

 

 

نویسنده: محمد ابراهیم اکبری

 

برای مطالعه نوشته های بیشتر به قلم این نویسنده هم اکنون روی اینجا کلیک کنید.

 

کوچه پس کوچه پیوندها

کلیک کنید:

به نجوایی مالوف فرا می خواند که بازآ